Brilduiker

Samen met pap en Julian doe ik een dag een tour rond het Lauwersmeer. Het is verrassend mooi en droog weer, na weken regen, regen en nog meer regen. Het is nog maar het begin van het jaar en het is stiekem zó leuk om nieuwe vogelsoorten te zien voor 2018. We hebben vandaag ook heel erg veel geluk. We beginnen bij kampeerterrein de Pomp waar de Grijze Wouw gezien is en naast dat we die soort zien, zien we zelfs een Roerdomp! Het is net een 'Waar is Wally' zoekopdracht, maar we vinden hem steeds opnieuw tussen het riet. Op het blauwe water drijven vele soorten eenden en zowel de Wilde Zwaan (Cygnus cygnus, foto hierboven) als de Kleine Zwaan (Cygnus columbianus bewickii, foto hieronder) drijven voorbij.

Deze Nonnetjes (Mergellus albellus) zijn ook heel mooi. De zon schijnt zo fijn en helder, dat alles meteen levendiger lijkt.

Bij de vogelhut van Ezumakeeg is bijna al het water bevroren. Het verbaasd me dat er geen Friezen voorbij schaatsen. Deze Bergeenden (Tadorna tadorna) waren echter een paar van de weinige levende zielen.

Papa ontdekte heel scherp deze Grote Zaagbek (Mergus merganser), dus we stopten natuurlijk meteen... langs de autoweg... in het gras.

Bij Lauwersoog haven moesten we natuurlijk ook even stoppen. Langs de wal zaten dit keer niet alleen bergen Steenlopers, maar ook Paarse Strandlopers (Calidris maritima).

Ik zei: "dit jaar heb ik nog geen Brilduiker" en we zagen binnen 5 seconden een Brilduiker (Bucephala clangula). Sommige gebeden worden snel verhoord.

In het laatste daglicht namen we afscheid van de laatste vogels, nog een Grote Zaagbek en een paar wegvliegende Kleine Zwanen.

Leuke eendjes bij het Veluwemeer (Flevoland). Verscheidene Brilduikers (Bucephala clangula):

Nonnetjes (Mergellus albellus):

Tussen de vele Kuifeenden en Tafeleenden zwom deze vrouwelijke Tafeleend (Aythya ferina) met kleurafwijking (een stuk bleker dan normaal):

De Kleine Topper die hier onlangs is gezien heb ik helaas niet gevonden.

Door de opvallende witte vlekken aan weerszijden van de snavelbasis zul je vast begrijpen waarom dit eendje in het Nederlands "Brilduiker" (Bucephala clangula) genoemd wordt. De Engelstaligen vinden z'n gele oog blijkbaar meer noemenswaardig want zij kennen 'm als "Common Goldeneye".

Bij de haven van Lauwersoog een leuk clubje Steenlopers (Arenaria interpres) en onder andere vier Scholeksters, Grote Mantelmeeuw en een Dodaars.

Schip ahoy! Zilvermeeuw (Larus argentatus) op de uitkijk.

Grote Mantelmeeuw (Larus marinus). Onze andere grote meeuw met donkere mantel, de Kleine Mantelmeeuw, heeft gele in plaats van roze poten.

Het vliegen in V-vormatie wordt vaak aan ganzen toegeschreven maar ook Aalscholvers (Phalacrocorax carbo) doen het. Een bij ons zeldzame verwant van deze soort is de Kuifaalscholver. Vandaag hadden we geluk!

Mijn eerste Kuifaalscholver (Phalacrocorax aristotelis) in Nederland! Het verschil tussen beide soorten is eenvoudig te zien als je naar de snavel kijkt. Kuifaalscholvers hebben een slankere snavel waarbij de ondersnavel gelig van kleur is. Bij de "gewone" Aalscholver zijn zowel boven- als ondersnavel grijskleurig maar zit er aan de snavelbasis een geeloranje keelzak.

Ook leuk waren de Toppers (Aythya marila, foto boven) en Brilduikers (Bucephala clangula, een mannetje op de foto hieronder).

In de struikjes langs de haven zitten Huismussen (Passer domesticus).

Oeverpiepers (Anthus petrosus) tussen de basaltblokken.

Verder onder andere:
-Drieteenstrandlopers en Steenlopers op de Zuidpier.
-Een Dodaars in de haven. Andere vogelaars hadden hier ook 'n Parelduiker gezien.
-Noordwaarts trekkende Kleine Rietganzen:
[img]http://waarneming.nl/fotonew/6/12679556.jpg[/img]
Anders dan bij de Toendrarietganzen die ik gewend ben hebben deze rietganzen contrasterende lichtgrijze bovenvleugels. Het moeten Kleine Rietganzen ([i]Anser brachyrhynchus[/i]) zijn - mijn eersten ooit.