Blog van Sylvia

Het wordt een jaarlijkse, vaste visite. Even een bezoekje aan de Ransuil (Asio otus) zo in januari, even om te zien of het goed met hem gaat. Meestal valt 'ie in slaap of heeft 'ie moeite met het open houden van zijn ogen. Ik zou me voorstellen dat op visite bij opa net zo gaat.

De Ringmuis (Passer montanus) had het koud en zette al zijn veertjes uit... of misschien was het nog de decembermaand die de Ringmus veranderde in een rond balletje. In ieder geval was deze mus vast niet licht genoeg om op de Steenraket (Erysimum cheiranthoides) de ruimte in te schieten. De Gewone Steenraket die volop bloeide midden in januari!

We stonden belachelijk vroeg op en vertrokken via Wageningen (zie blog) naar de Brouwersdam. Een jaarlijkse traditie waarbij we altijd veel vogels zien, die we de rest van het jaar niet zomaar tegen komen. De kou en wind vielen al snel naar de achtergrond toen Julian een Zwarte Zeekoet zag, eigenlijk vlak voor onze neus, die steeds opnieuw weer boven kwam op dezelfde plek. Ik heb nog net niet de eierwekker erop gelijk gezet (dat had hem misschien ook wel verward zo buiten het broedseizoen), maar de foto's wilde er wel door lukken. Persoonlijk had ik al helemaal geen rekening meer gehouden met de mogelijkheid deze zeldzaamheid te zien en even later zelfs 2!, wow! Andere leuke kustsoorten volgden al snel, zoals hordes Roodkeelduikers, Brilduikers, Middelste Zaagbekken en een paar Zwarte Zee-eenden. Na het succes bij de Brouwersdam reden we terug via Grevelingen waar het tropische uitzicht mijn hart deed verlangen naar Gambia. Dit is de plek waar Flamingo's zich in de winter verzamelen, zowel onze 'eigen' Flamingo als de Chileense. Aan het eind van deze dag hadden we vanzelfsprekend pizza verdiend.

V.b.n.b en v.l.n.r. Zwarte Zeekoet (Cepphus grylle), Middelste Zaagbek (Mergus serrator), Kuifduiker (Podiceps auritus) en Flamingo (Phoenicopterus roseus)

Waarheen? Daarheen? Links? Rechts?

Op weg naar de Brouwersdam in Zeeland kwamen we toevallig langs Wageningen omdat de GPS ons daarheen leidde. Toevallig zat in Wageningen een Dunsnavelnotenkraker (Nucifraga caryocatactes macrorhyncos), die we ook nog gezien hebben!

Ik pakte snel de camera van mijn vader en probeerde de beweeglijke Boomkruiper (Certhia brachydactyla) er snel op te schieten (en niet eraf). Er klonk een in mijn oren oorverdovend melodietje van de camera die scherpstelde. Aah... nou dacht ik, die kunnen we dus wel vergeten. Totaal weggejaagd om nooit weer terug te keren, per ongeluk uiteraard, ik was vergeten dat die herrie niet was uitgeschakeld. Tot mijn verbazing zat de Boomkruiper echter doodstil op de bast van de boom vlakbij mij. Waarschijnlijk met een kleine formaat van hartaanval of in een stuip van de schrik. Ik maakte snel een paar voor mij verbazingwekkend goede foto's van een vogel die niet makkelijk is vast te leggen. Gelukkig zag ik wel meteen dat die zijn oogjes zo nu en dan dicht liet vallen. Hij was gewoon oververmoeid van al dat bomen gekruip.

Een ander klein wonder op dezelfde dag was de waarneming van een Waterral (Rallus aquaticus)! Ik hoorde al de hele tijd een vogel roepen of eigenlijk meer piepen. Het was niet dat kenmerkende speenvarken geluid, maar ik vermoedde dat het niet een Meerkoet was maar iets interessanters. Dus ik kroop door de bosjes zo voorzichtig mogelijk en bleef een tijd op mijn hurken in de natte bladeren zitten met zicht op het water. Mijn geduld werd al vrij snel beloond en ik had zelfs kans een foto te maken. Mijn dag kon niet meer stuk!

Mijn moeder is samen met een vriendin in Berlijn. En ik niet. Dus gaan pap, Julian en ik met ons drieën op vogeljacht! Het is heel erg zomers weer, maar op de kalender staat toch echt 21 april. Ik smelt, ik verbrand, ik zweet me de pleures, net vakantie in Frankrijk. Alles om me heen schreeuwt zomer, de vogels nog wel het hardst van alles!

Op volgorde van verschijnen: de kanarieGele Kwikstaart (Motacilla flava flava), de gruttelende Grutto (Limosa limosa), de verdrietige Rietzanger (Acrocephalus schoenobaenus) eigenlijk klonk hij wel vrolijk, de mannelijke Roodborsttapuit (Saxicola rubicola), de ongehoorde Geoorde Fuut (Podiceps nigricollis), de duidelijk gehoorde en krijsende Visdief (Sterna hirundo) of viswijf, de eenbenige Blauwborst (Luscinia svecica) of misschien is de foto net uit de verkeerde hoek..., de Graspieper (Anthus pratensis) op wie ik verliefd ben.

Hallo, ik ben Pietje Kanarie. En dat is best verwarrend want ik ben geen Kanarie, maar wel kanariegeel. Mijn officiële naam is Geelgors (Emberiza citrinella).

Helemaal bij de grens van Duitsland zat deze prachtige Oosterse Zwarte Roodstaart (Phoenicurus ochruros phoenicuroides). Een ondersoort van onze oude vertrouwde oerhollandse Zwarte Roodstaart met klompen en een windmolentje in zijn tuin.

Een supermooie verrassing was deze overvliegende, juveniele Zeearend (Haliaeetus albicilla)! Wow, wat een bakbeest!

We vonden zelfs nog in een weiland (met hulp van Waarneming.nl) deze Fraters (Linaria flavirostris). Een echte Laiferd... of Lifer.

Verdwaald en helemaal alleen. De vraag blijft hoe die hier is gekomen. Per ongeluk of bewust hier op vakantie met een goedkoop ticket voor de Trans-Siberian Express. De vraag is ook hoe lang die blijft. Met een paradijselijke tuin vol mezenbollen en zaadjes is dit het land van melk en honing voor een vogel gewend aan de Siberische taiga. De Zwartkeellijster (Turdus atrogularis) lijkt geen verkeerde plek te hebben gekozen voor een stop in ieder geval. Ook onze eigen Koperwiek (Turdus iliacus) mag er natuurlijk zijn.

Het was de enige mooie dag qua weer van de hele week! De zon scheen en ondanks de kou, was het gewoon prachtig dat het helder was en niet bewolkt of regen, sneeuw en hagel. Via Julianadorp reden we naar Texel, want in dat dorp zaten de Pestvogels (Bombycilla garrulus) die we al snel gevonden hadden. En wat kwamen ze dichtbij terwijl ze hun vrolijke rinkelende geluid lieten horen. De dag was meteen helemaal goed en nog maar amper begonnen want we waren nog niet eens op het eiland. Daar werd het alleen maar beter. Het kostte even een tijdje maar Julian vond de Zwartbuikwaterspreeuw (Cinclus cinclus cinclus) langs het ranzigste en bruinste slootje op heel Texel, wat een gekke vogel. Ook de IJsduiker (Gavia immer) lukte in één keer! Het was lastig een foto te maken want hij dook steeds onder en deed zijn naam eer aan. Op de heenweg zagen we ook nog als bonus een Drieteenmeeuw (Rissa tridactyla) achter de boot aan zweven. Een pizza was de kroon op deze vogeldag.

Meerdere keren hebben we jou gezocht. Meerdere keren waren daar alleen de stille bomen. De bomen waar je misschien wel zat, maar je nooit liet zien. Waar je leek te schitteren als afwezige. Waar je leek te schuilen zodat niemand je kon vinden. Maar vandaag is een andere dag! Vandaag zijn jullie met z'n tweeën. Vandaag genieten jullie van de zon, van de aankomende lente al duurt het nog zo lang. Wat mooi om jou te zien op jouw eigen plekje, zachte Ransuil (Asio otus).

De verbeterde versie van de Merel, de Koperwiek (Turdus iliacus). De pastelkleruige achtergrond, maakt deze foto voor mij geslaagd. Je kan nog net een beetje de oranje schouder zien en het snaveltje met de felgele basis wijst eigenwijs in de richting van waarschijnlijk een of andere vette worm.

Waar denkt deze Koperwiek aan? Zijn volgende maaltijd of zijn terugreis naar Scandinavië?

Een ritje door de kou. Want koud is het echt wel. Maar zoals altijd als het droog is eigenlijk, is het fijn om rond te rijden op zoek naar vogels. Julian en ik fietsen op zaterdagochtend een stukje in de buurt. We doen een paar leuke waarnemingen. Zoals een heel erg rond Roodborstje (Erithacus rubecula) en een felblauw IJsvogeltje (Alcedo atthis). Ik denk dat dit Roodborstje bij ons uit de tuin komt... zo rond en als die ooit op de grond valt stuitert die gewoon weer terug op zijn takje. Op zondag rijden we met pap en mam in Groningen rond. Eerst naar Appingedam om daar een slapende en spiedende Ringsnaveleend (Aythya collaris) aan te treffen. Daarna door naar de Breebaartpolder. Het is er zo stil en rustig. Er zijn wel enkele vogels uiteraard, zoals foeragerende Wulpen (Numenius arquata) maar er zijn niet meer dan drie ganzen. Een wonder.

Samen met pap en Julian doe ik een dag een tour rond het Lauwersmeer. Het is verrassend mooi en droog weer, na weken regen, regen en nog meer regen. Het is nog maar het begin van het jaar en het is stiekem zó leuk om nieuwe vogelsoorten te zien voor 2018. We hebben vandaag ook heel erg veel geluk. We beginnen bij kampeerterrein de Pomp waar de Grijze Wouw gezien is en naast dat we die soort zien, zien we zelfs een Roerdomp! Het is net een 'Waar is Wally' zoekopdracht, maar we vinden hem steeds opnieuw tussen het riet. Op het blauwe water drijven vele soorten eenden en zowel de Wilde Zwaan (Cygnus cygnus, foto hierboven) als de Kleine Zwaan (Cygnus columbianus bewickii, foto hieronder) drijven voorbij.

Deze Nonnetjes (Mergellus albellus) zijn ook heel mooi. De zon schijnt zo fijn en helder, dat alles meteen levendiger lijkt.

Bij de vogelhut van Ezumakeeg is bijna al het water bevroren. Het verbaasd me dat er geen Friezen voorbij schaatsen. Deze Bergeenden (Tadorna tadorna) waren echter een paar van de weinige levende zielen.

Papa ontdekte heel scherp deze Grote Zaagbek (Mergus merganser), dus we stopten natuurlijk meteen... langs de autoweg... in het gras.

Bij Lauwersoog haven moesten we natuurlijk ook even stoppen. Langs de wal zaten dit keer niet alleen bergen Steenlopers, maar ook Paarse Strandlopers (Calidris maritima).

Ik zei: "dit jaar heb ik nog geen Brilduiker" en we zagen binnen 5 seconden een Brilduiker (Bucephala clangula). Sommige gebeden worden snel verhoord.

In het laatste daglicht namen we afscheid van de laatste vogels, nog een Grote Zaagbek en een paar wegvliegende Kleine Zwanen.

Niet alleen het weekend van terug naar de Brouwersdam, maar ook terug naar Hardenberg. Tijdens een ritje in de zon, die je lachend voor de gek hield want het was hartstikke koud, zagen we Kramsvogels (Turdus pilaris).

Tijdens het gluren vanuit het huis naar de tuin, observeerde ik deze Pimpelmees (Cyanistes caeruleus) die genoot van de pindakaas. De Pimpelmees kroop zonder problemen helemaal in het potje. Niet bang voor het deksel op zijn neus.

En tijdens de wandeling door het parkje zagen we deze Grote Barmsijzen (Acanthis flammea flammea), een lifer. Zomaar tijdens een zondags wandelingetje. Dank u wel Heer, voor alles wat u mij geeft.

Zo lief, ik smelt een beetje, maar niet door de warmte, want het is nog steeds hartstikke koud.

Tijdens dezelfde wandeling zagen we ook Puttertjes (Carduelis carduelis), ten minste... zien... we zagen een Putter vermomd als een heleboel elzenproppen.