De IJsvogel Alcedo atthis en de Nijlgans Alopochen aegyptiaca
Enkele tips voor natuurfotografie op een rijtje:
• ben op de juiste plaats op het juiste moment
• neem altijd je fototoestel met zoomlens mee
• zorg dat de batterijen van je toestel vol zijn
• denk buiten de lijntjes
Het was een mooie zonnige zondagochtend, 15 november 2020, het was aangenaam van temperatuur en er stond een windje. Sinds januari volg ik de opleiding tot IVN natuurgids en ik heb de afgelopen 9 maanden de natuurontwikkelingen in het Van Heutszpark in Coevorden bijgehouden. Het verslag hiervan heb ik net ingeleverd dus deze ochtend dacht ik: ik ga zonder papier, pen, telefoon en fototoestel maar met de Teckel een wandeling maken door het park.
De Teckel was een goede keuze maar mijn fototoestel niet meenemen was echter de fout van mijn leven! Waarom? Sinds juni 2020 zie ik blauwe vlekjes heen en weer schieten tussen de bomen, over het water: de Ijsvogel. Wauw, wat zijn ze sprookjesachtig mooi! Nooit kreeg ik ze op de foto.
Deze ochtend, net nu ik mijn fototoestel thuis had gelaten, zat er bij de gracht een ijsvogel op een tak in de zon boven het kabbelende water. En hij (ik kon de kleur van de snavel niet goed zien dus waar ik hij schrijf kunt je ook zij lezen) bleef zitten, pontificaal voor mijn neus. Van alle kanten kon ik hem uitgebreid bekijken. Hij keek me aan en gaf me een knipoog. En ik dacht alleen maar: ik moet genieten van dit moment, maar waaaaarom heb ik nu geen fototoestel mee?
Snel liep ik verder met de Teckel. Nog 2 km naar huis. Eenmaal thuis snel een kop koffie, maar de gedachte aan de Ijsvogel liet me niet los. Ik las dat Ijsvogels terugkeren naar de zelfde plek.
Ik besloot, tegen beter weten in omdat er genoeg andere plekjes zijn in het park, terug te keren naar het park met mijn fototoestel.
De bewuste tak was leeg en bleef leeg. Maar ik bleef wachten. Achter mij hipte een Koolmees door de takken van een grote bruine Beuk. Mijn fototoestel op hem gericht…. komt er in beeld te staan: Batterij leeg.
Maar natuurlijk! Het had geen nut meer te blijven zitten, ik zou nog meer balen als juist op dit moment de Ijsvogel weer op de tak zou landen.
Op de fiets trapte ik weer terug naar huis. Gelukkig zie ik het echtpaar Nijlgans nog door het park scharrelen. Ik ken ze nu al sinds maart. Gelukkig geeft de batterij in mijn fototoestel nog net zijn laatste energie voor 1 foto van deze prachtige gans.
Ik had het leuker gevonden een Ijsvogel te kunnen laten zien maar ik hoop dat jullie ook genoegen nemen met deze Nijlgans.
Ik houd de tak de komende tijd in de gaten dus wie weet….. wordt vervolgd.
